Non-verbale humor
Onder non-verbale humor verstaan we humor door het gebruik van lichaamstaal, ook wel non-verbale communicatie genoemd. Onder non-verbale communicatie verstaan we het overbrengen van boodschappen door het gebruik van mimiek, gebaren, geluiden, lichaamshouding en oogcontact. Binnen deze categorie van humor zijn er, net zoals bij verbale humor het geval is, diverse subcategorieën. In dit artikel zullen we er een aantal met je bespreken.
Slapstick
Slapstick is waarschijnlijk één van de bekendste vormen van non-verbale humor. Slapstick was tussen de jaren 1900 en 1940 erg populair en kwam voort uit het feit dat er pas vanaf 1927 een mogelijkheid kwam om geluid en opgenomen beeld (film) synchroon af te spelen. De zogenaamde “stomme films” waren in die tijd dan ook enorm populair.
Bij slapstick wordt doorgaans erg overdreven en uit zijn verband getrokken fysiek geweld, overdreven acties en onmogelijke en onverwachte gebeurtenissen overgebracht door enkel het gebruik van beeld. Een aaneenschakeling van bizarre gebeurtenissen vormt op deze manier een humoristisch verhaal. Voorbeelden van slapstick die iedereen wel kent zijn onder andere:
- Het uitglijden over een bananenschil.
- Slagroomtaarten welke in iemand zijn gezicht worden gegooid.
- Ladder of andere lange voorwerpen welke worden gedragen, en waarmee andere mensen tegen het hoofd wordt gestoten.
De bekendste slapstick acteurs zijn 
dan ook Charlie Chaplin, Three Stooges, Mr. Bean en Laurel en Hardy, beter bekend onder de naam “de dikke en de dunne”.
Interessant detail is waar de term “slapstick” vandaan komt. De slapstick was een houten voorwerp met het uiterlijk van een slaghout. Hiermee kon men iemand een klap geven zonder dat dit heel erg veel pijn deed. Er kwam echter wel een hard geluid uit deze klap voort.
Practical jokes
Bij humor in de vorm van practical jokes moet je denken aan 1 aprilgrappen en verborgen camera grappen. Hierbij wordt iemand met een vooropgezet plan in een grappige situatie gelokt. Het doel van een practical joke, tegenwoordig vaak “prank” genoemd, is om verwarring, ongemak, schaamte of verbijstering te veroorzaken bij het “slachtoffer” waarbij de grap wordt uitgehaald. Het is voor de kijker in feite een vorm van leedvermaak, gezien je lacht om iemand anders “leed”.
Voorbeelden van bekende televisieprogramma’s welke gebruik maakten van practical jokes zijn:
- Bananasplit was een televisieprogramma van de TROS dat in de jaren ’80 zijn levenslicht zag, met Ralph Inbar als presentator. Hierbij werden zowel bekende als onbekende Nederlanders in de “val” gelokt.
- Punk’d was een televisieprogramma van Amerikaanse bodem dat werd gepresenteerd door Ashton Kutcher. In dit programma werden bekende wereldsterren door Kutcher voor de gek gehouden.